Czy powinnam to dalej robić? Rozmyślania nad sensem blogowania.

Witajcie :) 

Po raz kolejny witam się z Wami po dość długiej przerwie, tym razem chyba najdłuższej. I to też jest pretekst, dla którego powstał ten post. W swojej przygodzie blogera miałam już kilka znaczących przerw. Czemu tak się dzieje, że raz tu jestem, raz mnie nie ma po kilka miesięcy? Czas? Brak chęci? A może ja po prostu tego nie lubię? Spróbujmy to wszystko poukładać i zobaczmy, o co w tym wszystkim tu chodzi. 

Blogować rozpoczęłam w momencie, gdy pokochałam kosmetyki, makijaż oraz ogólne zgłębianie tego tematu. Powstał wówczas typowo beauty blog, dzięki któremu mogłam rozwijać swoją nową pasję. W między czasie dużo się działo, jak to bywa u młodych ludzi. Pewne sprawy zaczęły oddalać mnie od regularnego blogowania, a wiadomo jak to się dalej zazwyczaj toczy. Po prostu w pewnym momencie nie pisze się już wcale. Cały czas jednak byłam dostępna i aktywna na Instagramie. Momentami blog przyciągał mnie do siebie, więc wracałam do blogowania. Na kilka miesięcy. A później znowu to samo, życie codzienne przyćmiewało potrzebę prowadzenia bloga. I tak kilka razy. W zeszłym roku blogowanie przełożyłam na Youtuba. Jednak i tu nie wyszło z regularnością. Po prostu zajmowało mi to za dużo czasu, a go nagle miałam coraz mniej. No ale nagle znowu jestem na blogu. Co się stało? 

Dostałam ostatnio maila, który sprawił, że znów zatliła się we mnie blogowa iskierka. Ktoś docenił coś, co kiedyś robiłam. Mi ciągle przez te lata wydawało się, że wcale nie jestem w tym ani trochę dobra. Podobało mi się samo pisanie postów, ale ciężko mi było spojrzeć na to wszystko, jako na "dobrą robotę". A tu proszę, ktoś jednak znajduje jeszcze moje posty i do tego ma o nich dobre zdanie. Takie coś potrafi podnieść człowieka na duchu. No i mnie uniosło trochę nad ziemią. Sprawiło również, że na nowo powróciłam do rozmyślań nad tym całym blogowaniem. Samo bycie w Internecie, prowadzenie Facebooka, Instagrama swojego, fotograficznego czy też firmowego, sprawia mi wciąż dużo przyjemności. Widzę w tym swoje hobby, swoją odskocznię, swoje spełnienie. Czy tak samo może być dalej z blogowaniem? 

Moją odwieczną wymówką jest czas. A właściwie jego brak. Ale czy na prawdę prowadzenie bloga wymaga aż tyle czasu, by nawet ktoś, kto nie dysponuje nim za wiele, nie mógł tego robić i się temu w jakimś tam stopniu poświęcić? No chyba nie. Zwłaszcza, że ja chyba dalej lubię to robić. Usiąść do komputera i w spokoju oddać się pisaniu. Tylko ja i blog. No dobra, czas to żadna wymówka. Da się raz na kilka dni stworzyć coś wartościowego do przeczytania dla innych. W to muszę wierzyć! Pasje są w życiu na tyle ważne, że nie warto znajdować sobie wymówek, czy dać przyćmić je innymi codziennymi zajęciami. Czy znalezienie w ciągu dnia chwili na sprawienie sobie przyjemności poprzez zrobienie czegoś co się lubi jest niemożliwe? No jasne, że nie! Trzeba tylko uświadomić sobie, że warto poświęcać się swoim pasjom, rozwijać się i po prostu żyć. Zatem do dzieła! Aczkolwiek dalej twierdzę, że doba jest za krótka!!! :D

Jest jeszcze jedna kwestia, tematyka bloga. To miejsce już dawno przestało być blogiem z jasną i klarowną tematyką beauty. Wplotłam tu również swoją inną, chyba obecnie największą pasję, czyli fotografię, do tego książki, moje przemyślenia. Czas, kolejne lata, doświadczenie życiowe, to wszystko sprawiło, że nie mogę wyłącznie pisać o kosmetykach i makijażu. Chciałabym, aby to miejsce było jak najbardziej odzwierciedleniem mnie. To znaczy, że nie może być tu monotematycznie. Fascynuje mnie zbyt wiele rzeczy, aby skupiać się tylko na jednej. Czy taki "misz masz" blog może być poczytny? Nie ważne. Mam tylko cichą nadzieję, że ktokolwiek z Was odnajdzie tu fajną treść dla siebie :). Ale zaraz, zaraz, czy to znaczy, że znowu wracam do pisania postów? Trzymajcie kciuki, zrobię wszystko, aby tak się stało! Co tu teraz będzie? Na to pytanie nie jestem w stanie odpowiedzieć. Będzie wszystko to, co będę chciała przekazać. A nóż to będzie dla kogoś interesujące, że nigdy nie będzie wiadomo co tu się zaraz pojawi :D 

Pisanie tego posta, to, z jaką łatwością te wszystkie zdania powyżej się ze mnie wylały chyba utwierdza mnie w tym, że ja kurczę lubię pisać :). Jeżeli ktoś z Was dotarł do tego momentu to szacun :D Niezły elaborat wyszedł :D 

Dajcie znać co o tym wszystkim myślicie, czy również zmagacie się z podobnymi problemami i czy na pewno powinnam tu wracać :D

Buziaki